Μπλέξαμε μάγκες…
Και δε μιλώ τώρα για τα όποια τερτίπια ίσως παίξει η βαθμολογία (θυμίζω, περιμένουμε νίκη της Κίμκι σήμερα επί της Σιένα και διπλό δικό μας εκεί μέσα την άλλη εβδομάδα για να πάρουμε την υπόθεση «2η θέση» στα χέρια μας και όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θα είμαστε σοβαροί μέχρι τέλους)… Μπλέξαμε γιατί πλέον είμαι ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ για κάποια πράγματα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω στο θαύμα του “εγωισμού” μας. Δεν έχω διαβάσει ούτε μια αράδα από χθες βράδυ όταν και γύρισα από το ΣΕΦ. Θέλω να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ψυχραιμία και να τις καταθέσω σε όλους, απερίσπαστα.
Εγώ πλέον πείστηκα λοιπόν (ό,τι και να μου γράψουν οι δημοσιογράφοι, όποια πιθανή δικαιολογία και να βγει από πλευράς ΚΑΕ, προπονητικού τημ, παικτών) ότι μικρύναμε φέτος και δε θα έπρεπε. Δεν υπήρχε λόγος και δεν υπάρχει δικαιολογία ΚΑΜΙΑ για αυτό. Κάναμε όλοι λίγο-πολύ τα στραβά μάτια, γιατί πονάμε την ομάδα αλλά… Η αλήθεια είναι εκεί έξω. Και όσοι από εμάς έχουν την τύχη/άνεση/διάθεση να βρίσκονται στο ΣΕΦ, δε μπορούν πλέον να λένε ψέματα ούτε στους άλλους, ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό.
Η ομάδα έχει ΘΕΜΑΤΑ να αντιμετωπίσει και νομίζω ότι αυτά δεν έχουν να κάνουν και τόσο με πράγματα “τεχνικής” άποψης, αλλά μάλλον ψυχολογικής. ΝΑΙ, κάναμε λάθος με τον Ντόρσι (όχι που τον διώξαμε, που τον περιμέναμε και αφήσαμε να χαθεί ένα καλοκαίρι ολόκληρο τζάμπα, την ώρα που θέλαμε δυο-τρεις καλές και όχι αναγκαστικά ακριβές προσθήκες), το μεγαλώσαμε με τον Πάουελ (όσο και τελικά να ανεβαίνει επιθετικά και να προσπαθεί πια, γιατί ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ είναι αλήθεια αυτό) και μας χτύπησε η ατυχία με τον Βαγγελάκη (την οποία όμως αν και καλύψαμε με το σωστό τρόπο όπως θεωρώ, της δίνουμε τώρα μία να πάει από εκεί που ήρθε και θα εξηγήσω το γιατί…), αλλά το όλο θέμα βρίσκεται στον πάγκο. Και όταν λέω πάγκο, λέω ΟΛΟΝ τον πάγκο, ακόμα και τον Μίλαν.
Ξέρω τι λέω, έχω επίγνωση και δε διαμορφώνω επουδενί άποψη για κανέναν άλλο, αλλά δε μπορώ να μη το ξεστομίσω πια. Υποχρεούμαι. Δεν είναι πολεμική εναντίον του coach. Είναι καλός προπονητής ο Μπαρτζώκας και αυτό δε το λέω έτσι, όπως και όσα καλά έχει κάνει τα έχει πιστωθεί και με το παραπάνω από πλευράς μου τουλάχιστον. Αλλά θεωρώ σίγουρο πια ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ οι πλάτες του το φορτίο που λέγεται “Ολυμπιακός Πειραιώς”, πόσο μάλιστα όταν αυτό προέρχεται από επιτυχίες σα και τις περσινές με την ούγια να γράφει “Πρωταθλητής Ευρώπης/Ελλάδας”. Θεωρώ ότι δημιουργεί εκνευρισμό στους πάντες (και τον κόσμο και τους παίχτες) και είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού πια… Κανείς δε δείχνει να του έχει εμπιστοσύνη, τι να κάνουμε τώρα, ψέματα να πούμε? Έχει βάλει τα χεράκια του και έχει βγάλει τα ματάκια του. Και το λέω τώρα ό,τι και να γίνει – όσα πιθανόν και “να ακούσω” για αυτό. Εννοείται πως ακόμη πιστεύω ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα και εννοείται ότι θα πάμε και στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας (αυτό έλειπε), αλλά η αλήθεια δεν είναι εκεί όμως. Η αλήθεια κατά την προσωπική μου άποψη, είναι στο ότι δε κρύβεται με τίποτα πια η “διάθεση” που υπάρχει στο τμήμα (αν υπάρχει τέτοια). Τον υποστήριξα και τον δικαιολόγησα τον coach ακόμα και μια εβδομάδα πριν, όταν και άφησε τον Σπανούλη έξω στα τελευταία λεπτά, με την αδικαιολόγητη συνέπεια του να ξεσπάσει εκείνος στις καρέκλες. Αλλά δε μπορεί να φταίνε συνέχεια οι άλλοι ή καλύτερα, να έχεις μονίμως κάποια δικαιολογία να ακολουθεί. Πότε πήρε την ευθύνη για μια ήττα (μικρή – μεγάλη δεν έχει σημασία)? Στο ματς με τη Σιένα ή με τον ΠΑΟΚ? Έχεις έναν άνθρωπο στην ομάδα σου, που είτε αρέσει σε κάποιους – είτε όχι είναι Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ, έχουν όλοι οι παίκτες γύρω του στηθεί, συσπειρωθεί και πιστέψει και εσύ κάνεις τα πάντα να τον “ξενερώσεις”. Χοντρό αυτό που λέω? Μπορεί ρε παιδιά και συμπαθάτε με, όμως δε ξέρω αν φάνηκε από την TV ότι εκεί κάπου στην αρχή του αγώνα που η ομάδα βγάζει αρκετή ενέργεια και δείχνει να πηγαίνει καλά η βραδιά, όταν σε κάποια φάση και με αφορμή κάποιο λάθος τρέχει ο Σπανούλης και πηδάει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ σα Νικοπολίδης με φόρα και με “πίσω” πλονζόν να αλλάξει πορεία στην μπάλα…και τα καταφέρνει! Και καταφέρνει επίσης και ΣΗΚΩΝΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΟ ΠΟΔΙ (φίσκα χθες) και ο coach…πάει και τον αλλάζει καπάκι… Γιατί? Στο είπε το ρολόι? Με τη γλώσσα του σώματος καταλάβαινα ότι ο Σπαν του έλεγε “εγώ?”, εμφανώς και αυτός απορημένος…
Βλέπεις ότι ο Πάουελ ρολάρει, έστω μόνο επιθετικά – αλλά ρολάρει καλό είναι και αυτό, ο Πρίντεζης είναι ΚΑΥΤΟΣ και τι κάνεις, τους χαλάς το ρυθμό περνώντας τους έξω… Αλλά και εκεί πάνω βρε coach σε δικαιολογώ αρχικά, λέω πρέπει να πάρουν ανάσες, θα χρειαστούν στο τέλος… Ποιο τέλος όμως? ΟΚ, ΣΙΓΟΥΡΑ δε φταις εσύ που στο σημείο “κλειδί” οι παίκτες σου χάνουν 4 απανωτές βολές και ένα τρίποντο, αλλά δε κάνεις και ΤΙΠΟΤΑ να τους “φτιάξεις”, να τους ηρεμήσεις… Δε ζητώ να είσαι Ίβκοβιτς, αλλά δε γίνεται να μην κάνω συγκρίσεις όσο και να το θέλω. Ειλικρινά όμως…
Θυμάμαι που τρώγαμε κάτι εικοσάρες στο κεφάλι και με αυτές τις κατευναστικές κινήσεις των χεριών, σα μαέστρος μανιπουλάριζε ομάδα και πλήθος. Τόσο δύσκολο είναι τελικά να κρύψεις το άγχος σου? Αλλά εδώ δε φταις εσύ και δε στο χρεώνω και αυτό ρε coach. Χρεώνω τους προέδρους που αν αληθεύει (που για εκεί πάει, όλοι οι δημοσιογράφοι “μας” σιγά-σιγά αυτό αφήνουν να εννοηθεί) αφήσαν τον Ντούντα να φύγει για λόγους ΔΝΤ… Δεν είναι άμοιροι ευθυνών και αυτοί. Μπορεί να έχουν κάποιο πλάνο που εγώ ίσως δε βλέπω σαν οπαδός, αλλά τι να κάνω πάλι, να σιωπήσω για να μη φανώ “κακός”,”ξερόλας” και wannabe προπονητής? Ας είναι, ας το χρεωθώ, καρφί δε μου καίγεται.
Έχεις τους ψηλούς των Καταλανών φορτωμένους από νωρίς και τι κάνεις εσύ? Τους αφήνεις να βγάλουν όλο το παιχνίδι! Ο Σερμαντίνι? Ήταν άρρωστος? Fair enough, και αφού ήταν γιατί δεν έβαλες τον Μαυροειδή στη 12άδα? Και εκεί ακόμη υπάρχει θέμα με τα πόδια μήπως? Τον Γκέτσε? Δεν είχαμε που δεν είχαμε σουτ χθες περιφερειακό και η άμυνα ήταν που ήταν τρύπια, ούτε εκεί δε χωράει πια ό,τι πιο καθαρόαιμο έχεις/έχουμε σε σουτέρ? Γιατί εγώ βλέπω να απασφαλίζεις μόνος σου όπλα που θα χρειαστούν στο εγγύς μέλλον, υπάρχουν στο ρόστερ και τα πληρώνεις? Ειδικά η περίπτωση του Λιθουανού είναι χαρακτηριστική. Στο F4 δεν ακούμπησε σπυριάρα, αλλά δε τον απέβαλε από την ομάδα το τότε προπονητικό τημ. Και όταν ήρθαν οι τελικοί και χρειάστηκε και βοήθησε.
Έχω πάει σε αρκετά παιχνίδια της ομάδας φέτος και βλέπω και κάτι ακόμη που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Προπονητής δεν είμαι, αλλά μα το Θεό και διορθώστε με αν έχω λάθος, δε θυμάμαι άλλο coach που να τελειώνει το time out σε 15 δεύτερα… Μας κάνουν πάντα νόημα οι διαιτητές να μη μπαίνουμε τόσο γρήγορα μέσα στο court δηλαδή, για τέτοια σβελτάδα μιλάμε! Ο δε Πέρκινς που κατά την άποψη μου είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ μονάδα από τον Μάντζαρη και μια πολύ ΕΥΣΤΟΧΗ επιλογή, μοιάζει ευνουχισμένος… Σα να έχει πάρει εντολή να μη κάνει drive, να μη σουτάρει, να μη παίρνει πρωτοβουλίες – μόνο να παίζει άμυνα… Τι να πώ και εδώ στραβά τα βλέπω? Ξέχωρα στο πόσο καθυστερήσαμε να τον πάρουμε, τώρα και τον περιορίζουμε σε ρόλο χαμάλη (ενώ μπορούμε να εκμεταλλευθούμε ΟΛΕΣ τις αρετές του που αποδεδειγμένα έχει) και δε του δίνουμε και χρόνο συμμετοχής στην Α1… Να δω τι θα κάνουμε στους τελικούς..?
Είναι πολλά και δεν έχω χρόνο να τα πω όσο αναλυτικά πιθανόν θέλω, αλλά όλοι πιάσατε νομίζω ΠΟΥ για μένα έγκειται το πρόβλημα. Δε θέλω να φύγει, γιατί τώρα και να θέλαμε δε μπορούμε να πάμε σε κάτι καλύτερο. Ας βρεθεί κάποιος τρόπος να μη χαθεί η χρονιά όμως. Δεν είναι ανάγκη να πάμε F4 – πόσο μάλιστα να κάνουμε το repeat… Κανείς μας (και είμαι σίγουρος για αυτό) δε ζητά κάτι τέτοιο. Αλλά δε μπορώ να μην ανησυχώ για όλα τα παραπάνω. Ας παίξουμε μπάσκετ και ας χάσουμε, είτε αυτή είναι η Μπαρτσελόνα, είτε ο βάζελος, είτε ο ΚΑΟΔ. Αλλά να βλέπω μια ομάδα που πέρυσι είχε την στάμπα του “τσαμπουκά” να έχει γίνει… ας μη το πω, εμένα το λιγότερο ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πια, ότι είτε κερδίζουμε – είτε χάνουμε, πάντα στην 4η περίοδο οι διαφορές πάνε στράφι και το παιχνίδι παραιτείται στο έλεος μιας ανώτερης δύναμης. Και αυτό είναι το γαμώτο της υπόθεσης… Μια ομάδα που δε παρατούσε ΤΙΠΟΤΑ, σε λίγους μήνες μόνο να έχει αλλάξει ΤΟΣΟ πολύ νοοτροπία… Και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη του προπονητή, λυπάμαι.
Κανένας πανικός και καμία απογοήτευση από την άλλη και αυτό είναι το καλό της υπόθεσης. Νίκη θέλαμε στην Τοσκάνη πριν, νίκη θέλουμε και τώρα. Η ιστορία μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι κάτι τέτοιες σφαλιάρες τις αξιοποιούμε και συνερχόμαστε. Ας γίνει και πάλι έτσι λοιπόν. Στο κάτω-κάτω η Ευρωλίγκα δεν είναι αυτοσκοπός (για κατάκτηση μιλώ), το Πρωτάθλημα όμως ΕΙΝΑΙ! Και πλέον μπαίνουμε στην τελική ευθεία…
